आपल्या पाल्यास नामांकित वैद्यकीय महाविद्यालयात प्रवेश मिळावा म्हणून लाखो रुपयांची पदरमोड करून पालकमंडळी अनैतिक मार्ग कसा अवलंबितात, हे नागपूर येथील नीट परीक्षेतील गैरप्रकारामुळे उघडकीस आला आहे. या संदर्भात खाजगी शिकवणीवर्ग चालवणारी संस्था जितकी जबाबदार आहे तितकेच पालकही. समाजातील ही विकृती चिंताजनक असून अशी मुले डॉक्टर होऊन काय दिवे लावणार याची कल्पनाच केलेली बरी!
नामांकित वैद्यकीय महाविद्यालयात प्रवेश मिळवणे तसे जिकीरीचेच. कोट्यवधी रुपयांच्या देणग्या उकळणार्‍या शिक्षणसम्राटांनी वैद्यकीय आणि अभियांत्रिकी महाविद्यालये थाटून अक्षरश: बाजार मांडला होता. मॅनेजमेंट कोटा या गोंडस नावाखाली हा हैदोस वर्षानुनर्षे सर्रास सुरु होता. यथावकाश अन्यायाची झळ लागलेले प्रामाणिक विद्यार्थी आणि पालक यांनी आवाज उठवल्यावर प्रवेश परीक्षांचा मार्ग निवडण्यात आला. आता त्यातही गैरप्रकार होऊ लागल्यामुळे समाजातील काही मंडळी भ्रष्टाचाराचे धडे आपल्या पाल्यांच्या माध्यमातून गिरवून घेत आहेत, असेच खेदाने नमूद करावे लागेल. उद्याची पिढी, देश घडवणारी पिढी वगैरे बिरुदे लावून आपण ज्या तरुणाईकडे पहात आहोत त्यांचेच पालक त्यांना अशा प्रकारे वाम मार्गाला लावून बिघडवत असतील तर देशात नैतिकतेची पहाट उजाडणे दुरापास्त होणार आहे.
नागपूर येथील त्या ताज्या प्रकरणात शिकवणीवर्गाच्या संचालकांनी 50 लाख रुपयांच्या मोबदल्यात डमी विद्यार्थी बसवून आवश्यक गुण मिळवण्याची सेवा उपलब्ध करुन दिली. हे प्रकरण वेळीच उघडकीस आल्यामुळे डाव फसला. शिकवणीवर्गाच्या संचालकांना अटक झाली आहे. परंतु अशा प्रकरणात पालकही तितकेच जबाबदार असून त्यांच्यावर कारवाई झाली तरच अशा घटनांची पुनरावृत्ती होणार नाही.
आपल्या देशात काहीही विकत मिळू शकते, असा जो गैरसमज ठाम होऊ लागला आहे, त्यात शिक्षण क्षेत्रही समाविष्ट व्हावे हे दुर्दैव. प्रज्ञावंत नागरिक देशाला पुढे नेत असतात. पण प्रज्ञावंत होण्यासाठी मेहनत करण्याऐवजी अशा कुबड्या घेतल्या गेल्या तर मुलाचे भवितव्य घडवल्याचा आनंद पालकांना जरुर मिळेल. परंतु देशाचे नुकसान होईल त्याचे काय? पात्रता नसलेल्या अशा डॉक्टरांच्या हातून रुग्णाचा जीव गेला तर जबाबदार कोण? वैद्यकीय प्रवेशातील या नीट घोटाळ्याचा दूरगामी परिणाम कोणी विचारात घेणार आहे की नाही? शिक्षणसम्राटांच्या पाशातून सुटलेले पवित्र असे क्षेत्र शिकवणी वर्गाच्या अतिमहत्वाकांक्षी (की राक्षसी?) वृत्तीने ग्रासले जाणे हे भारतीय शिक्षण पद्धतीच्या देदिप्यमान परंपरेला शोभणारे नाही. त्यात पालकांनी भागीदारी केल्यामुळे राष्ट्राच्या चारित्र्यावरच शंका येऊ लागते! सरस्वतीची विटंबना करणारा हा नीचपणा थांबायलाच हवा. प्रज्ञावंतांना या देशात राहून देशाची सेवा करावी वाटण्यासाठी तरी हे आवश्यक आहे.